Puzzle Eminönü, 1964

Kıyıda, iskeledeki çocuklar, Haliç’in kayıkçıları her birini isimleriyle ezberlediğimiz şehir hatları vapurları, tepelerden koşa koşa indiğimiz Haliç’teki vapurlar kadar Boğaz’ın vapurları, Galata Köprüsü ahvali ve denizin oradan görünümü, kalafat yerleri, çımacılar, denizi seyreden başıboşlar, çarşı izni alan bahriyeliler… Aziz İstanbul, senin ne olduğunu sadece şairlerden değil, Ara Güler gibi üstadlardan da öğreniyoruz. Hiçbir kalıntı, hiçbir eser bizim neslin İstanbul’unu Ara Güler kadar iyi öğretemez. İlber Ortaylı

“…elinizin altındaki şu doyumsuz İstanbul fotoğraflarında Ara Güler, İstanbul'un kendisidir. Zaten bir insan olarak da İstanbul'un kendisidir Ara Güler. Bu binlerce yıllık altın ve turkuaz karışımı kentin keyifli zenginliği Ara'nın kişiliğinde neredeyse birebir karşılığını bulur. Mezarlıklar arasında gülümseyen bir küçük kız da, o yosun tutmuş mermer taşlar da, bir kahvede düşünen yaşlı adam da, bir teknenin kalafatlanmış gövdesi de, ışıklarını kısarak uzaklaşan bir Boğaz vapuru da, bir çöpçü, bir kalaycı, bir manav, bir göçmen, bir yazmacı da, bir ahşap ev, bir sokak, bir cadde de Ara Güler'in kendisidir.” Onat Kutlar.

“Ara Güler’in İstanbul fotoğraflarında fotoğrafçı (Ara Güler) ile fotoğrafı çekilen (İstanbul) arasında, beylik deyimle bir aşk ilişkisi görmek mümkündür. Fotoğraflara bakan daha dikkatli bir göz ise, bu ilişkinin sadece aşk ile kısıtlı olmadığını görecektir. Ara Güler, doğup büyüdüğü kente yalnızca aşk ile değil; tutkuyla, kıskançlıkla, öfkeyle, şefkatle, sevdayla, bellekle, yaşanmış her saniyesinin, her ışık huzmesinin üstüne titreyen bir sevgiyle, hiçbir ayrıntıyı gözardı etmeyen bir dikkatle bakıyordur. Kent ile (bu İstanbul kentiyle) Ara Güler arasındaki ilişkidir söz konusu.” Memet Baydur